De Limburgse gedeputeerden Sleypen (SP.a) en Eurlings (CDA) vinden dat de Nederlanders, die in België wonen, meer gebruik moeten maken van hun recht om te stemmen voor de Belgische gemeenteraadsverkiezingen in oktober. Ik ben het natuurlijk met hen eens maar in de kwestie Voeren wil ik de Nederlanders toch nog eens op het hart drukken dat ze zich goed moeten informeren over wat ze daar eigenlijk aan het doen zijn.
De lokale verkiezingen in 2000 hebben aangetoond dat de machtswissel in het voordeel van de Vlaamse partij Voerbelangen te danken was aan de 20% Nederlanders die voor het eerst mocht meestemmen. Voor de OCMW-raad mochten de Nederlanders niet meestemmen en in dit bestuur bleef de meerderheid als voorheen in handen van de Franstaligen.
Dit politieke signaal is door de Belgische overheid goed begrepen en in 2002 werd het Europese Raamverdrag ter bescherming van minderheden en talen ondertekend. Vlaanderen echter, weigert – onder druk van het extreem-rechtse Vlaams Belang dat een kwart van de stemmen heeft – dit verdrag te ratificeren, waardoor het niet uitgevoerd kan worden en de Franstaligen in Voeren niet tot hun recht komen.
Ter verduidelijking, een vergelijking met de Nederlandse situatie. Het Fries is in Nederland door dit verdrag beschermd. Het Fries is in Friesland, naast het Nederlands, ook bestuurstaal.
De Franstalige gemeenteraadsleden moeten in Voeren tijdens de gemeenteraad het Nederlands gebruiken en wanneer ze dat niet kunnen is er formeel niets gezegd. En dàt in een gemeente waar de Franstaligen onder de 40 jaar, die ook in dit dorp geboren en getogen zijn, op wat uitzonderingen na ééntalig Franstalig zijn.
Sinds jaar en dag kunnen Voerenaren de taal in de rechtspraak, en daaraan vastgekoppeld de plaatsen Verviers of Tongeren, zelf kiezen. Na lezing van « Rechtszekerheid voor de anderstalige rechtszoekende » door Vanden Bosch, zou ik daar zeker nooit vanaf willen stappen.
De Franstaligen in Voeren krijgen als gevolg van het regionaliseren van de gemeentewet, sinds 2003 een Nederlandstalige oproep om te gaan stemmen, met alle nefaste gevolgen voor o.m. het vertrouwen in de politiek vandien.
Het argument van Sleypen om te gaan stemmen, n.l. dat je dan als Nederlander in België de programma’s van de regionale TV-zenders via de kabel kunt bekijken, is onnozel en schromelijk achterhaald. We kennen tegenwoordig satelietverbindingen, schotels, het internet, de wikipedia’s en vooral kranten, meneer Sleypen. Iedereen kan zich vrij informeren.
Om ons te informeren hebben wij de democratie dus niet meer nodig, maar voor een fatsoenlijk statuut voor de Franstalige autochtone meerderheid van de bevolking in Voeren blijkbaar wel.
In de beschermde beslotenheid van het stemhokje is iedereen, overal en altijd persoonlijk verantwoordelijk voor zijn keuze. Ook in Voeren.
Bep Mergelsberg,
Secretaris Partij van de Arbeid, afdeling Sittard-Geleen.
Et bien oui. La (re)voilà encore une fois, votre chère Bep. Après l’voire mise à la porte après les élections pécédentes pour aller récolter 7 préférences à Sittard. Pourqoui ne pas la demander sur votre 12ième place?
En ja hoor, uw Bep wordt nog eens bovengehaald nadat ze ook bij jullie werd buitengegooid om in Sittard 7 stemmen te halen bij de verkiezingen.
Net terug thuis van een fijne buitenlandse vakantie, moet ik toch even slikken bij het lezen van de reaktie van Huub Broers op mijn artikel « Nederbelgen ». In een openbaar debat mag je verwachten dat er met argumenten op de inhoud van een artikel gereageerd wordt. De bedoeling van zo’n discours is om in het openbaar tot overeenstemming te komen. Broers, blijkbaar nog steeds wars van enige debatkultuur, laat dit, overigens voor de zoveelste maal, achterwege. Broers meent dat het bekladden van mijn persoon volstaat om mijn argumenten van de tafel te vegen. Hij vergist zich, want dat gebeurt niet. Integendeel. Misschien dat Retour aux Libertés aan José Smeets nog de opdracht kan meegeven om aan het akkoord met Voerbelangen over een waardige en propere campagne, ook een artikel te laten toevoegen dat het bekladden van personen verbiedt ?
Grensbewoner.
Voor de lezer die mij niet kent of alleen van horen zeggen, wil ik me graag even voorstellen.
Mijn naam is Bep Mergelsberg. Ik ben als Belgische in het Nederlandse Noorbeek geboren. Mijn moeder was Nederlandse maar geboren en opgegroeid in Montzen. Mijn vader, afkomstig van Kelmis, was Belg en toen mijn ouders trouwden, werd mijn moeder automatisch Belgische. De dag erna verhuisden ze naar Noorbeek waar mijn moeder een huis had. Haar ouders waren afkomstig uit dit schilderachtige dorpje. Sinds het begin van de jaren 80 wonen zij in Visé, alwaar mijn vader als bouwkundige werkzaam was. De laatste jaren van zijn loopbaan moderniseerde hij het Collège Saint Hadelin.
Ik studeerde in 1984 af aan de Sociale Hogeschool in Sittard en werkte enige jaren in het welzijnswerk. Ik leerde een Vlaamse Voerenaar kennen en verhuisde naar Leuven. Later verhuisden we naar Voeren en ik volgde verschillende post-HBO opleidingen en universitaire cursussen. Ik werkte in Voeren als erkende Vlaamse toeristische gids. In 2004 verhuisde ik met de kinderen naar Sittard en ik regisseer momenteel verschillende toneelgroepen van Tegelen in het noorden van Limburg tot Maastricht in het zuiden. Toneelstukken van Strindberg en Jan Willem Otten tot Ton Davids. Ik schrijf gedichten en verhalen die gepubliceerd worden en ben politiek actief. Ik meen mij met recht en reden een grensbewoner te kunnen noemen.
Secretaris PvdA-bestuur, afdeling Sittard-Geleen.
Tijdens de ledenvergadering van 13 juni j.l. ben ik door de leden van de PvdA-afdeling Sittard-Geleen (op Maastricht na de grootste stad van Nederlands Limburg) verkozen tot hun secretaris. Leden van een politieke partij zijn over het algemeen meer politiek bewust dan de bevolking, die haar politieke activiteiten vaak beperkt tot het ‘gaan stemmen’ eens in de zoveel jaar. Dat een vrouw, die slechts 18 stemmen behaalt, toch verkozen wordt tot secretaris van een grote partij in een grote stad, zegt dus veel over het vertrouwen dat de partij in haar stelt. U moet niet vergeten dat ik pas een goed jaar in Sittard woon.
Voeren 1985-2004.
Van 1985 tot 2004 heb ik in Voeren gewoond en gewerkt. Ik werd begin jaren 90 lid van Voerbelangen en van de Vlaamse Socialistische Partij (SP later SP.a), de zusterpartij van de PvdA. Ik was zeer actief in het Vlaamse kulturele leven. Zo werd ik in 1997 als eerste niet-Voerense van Hollandse komaf door de afgevaardigden van de Vlaamse verenigingen verkozen tot bestuurslid van de Kulturele Raad en kort nadien werd ik lid van de Beheerraad van de Vlaamse Kulturele Centra.
Geschorst door Voerbelangen.
Begin 1999 ben ik door Voerbelangen geschortst omwille van mijn taalpolitiek standpunt, waarover ik – in tegenstelling tot Voerbelangen zelf – altijd zeer duidelijk geweest ben. De Franstaligen in het Vlaamse Voeren moeten een goed statuut krijgen. Blijkbaar mag je als lid, zelfs hoofdbestuurslid, van Voerbelangen denken wat je wil, zeggen en schrijven – met hier en daar wat essentiële taal-politieke correcties – wat je wil, maar je mag geen openlijke uitspraken doen over de taalpolitiek die er gevoerd wordt en je mag zeker geen daden aan je woorden toevoegen. De meeste Vlamingen komen ook niet meer op het idee om dat te doen omdat Broers zegt dat de taalstrijd afgelopen is en hij van Voeren een normale Vlaamse gemeente wil maken. Dat een normale Vlaamse gemeente ééntalig Nederlandstalig is en Voeren dat zeer zeker niet is, ontgaat de meesten blijkbaar. Of ze doen alsof het hen ontgaat.
Ik heb de indruk dat er langs Vlaamse kant een taboe rust op het openlijk spreken over de taalproblematiek en dus ook een taboe ligt op het denken daarover. Dit is niet gezond. Een wonde heel je niet door er een betonnen plaat op te leggen. Een wonde moet verzorgd worden en liefst zoveel mogelijk aan de frisse buitenlucht komen. Dit geldt ook voor mentale wonden. Die verwerk je niet als je er niet over mag praten en nadenken. En dit laatste is nodig wil je de ervaring een plek kunnen geven en verwerken.
Het verbaast mij dan ook niet dat, als journalisten al eens de man of vrouw uit de straat naar hun taalpolitieke opvatting vragen, er anno 2006 slechts niet meer relevante pre-historische koeien aan de oppervlakte komen.
Maar er is ook een andere waarheid, die nog schrijnender is.
Ik vormde mij dus wèl een zelfstandige mening over de taalkwestie en kwam daar ook openlijk voor uit. Ik werd geschorst uit de partij met alle gevolgen vandien : n.l. een totaal sociaal en beroepsmatig out-placement uit de Vlaamse groep in Voeren. Je zou voor minder je taalpolitieke opvatting voor jezelf houden, niewaar ?
Kandidaat lijsten RAL.
In 2000 heb ik mij beschikbaar gesteld voor een plaats op de lijsten van Retour à Liège en ook daar ben ik steeds zeer duidelijk geweest over mijn standpunt. Ik heb als eerste aan RAL gevraagd om de naam van de partij te veranderen omdat ik meen dat de terugkeer naar Luik niet tot de mogelijkheden behoort.
(Maar : wanneer België morgen besluit tot de splitsing van het land dan wil ik eergisteren de splitsing van Voeren geregeld zien. En aan de splitsing van het kiesdistrict B-H-V dient het statuut van Voeren gebonden te zijn. Kwestie van het behoud van de heilige evenwichten.)
Dergelijke naamsveranderingen duren over het algemeen zo hun tijd. Maar is nu wel een feit. Voeren hoort bij Limburg maar met de verdergaande regionalisering van bevoegdheden, is een nieuw Europees statuut voor de Franstaligen zeer dringend nodig. Om humanitaire redenen want de integratie, die doorgaans maximaal één generatie duurt – zie mijn persoonlijke geschiedenis – is in Voeren mislukt. Geen enkele weldenkende Belg die dat nog wil en kan ontkennen !
Mevrouw Swinkels, ex CDA-gemeenteraadslid van Maastricht.
Op de lijst van Voerbelangen werd in 2000 mevrouw Swinkels geplaatst, een Nederlandse en voormalig CDA gemeenteraadslid van Maastricht. Waar is mevrouw Swinkels nu ? Ik meen dat haar engagement met de Vlaamse zaak toch wel van zeer korte duur is geweest. Of geeft ze met haar vertrek uit Voeren haar kapitale blunder toe ? Ik heb altijd de indruk gehad dat ze zich haar fout al tijdens de verkiezingen realiseerde. Waarom heeft haar architekt-echtgenoot op de valreep nog geprobeerd om ook de verkiezingen van het OCMW-bestuur voor Nederlanders open te stellen ?
Het was een wanhoopsdaad, waarmee hij wilde voorkomen dat klaar en duidelijk uit de verkiezingsuitslag zou blijken dat de Nederlandse stemmen voor mevrouw Swinkels, de Vlaamse partij Voerbelangen voor het eerst de meerderheid zouden gaan bezorgen. Een verantwoordelijkheid waar ze helaas voor de rest van haar leven mee zal moeten leren leven. Wanneer ze op mijn expertise vertrouwd had, had ze zich deze last kunnen besparen. Ze kan haar fout nog goedmaken, door deze openlijk erkennen en zich kandidaat te stellen voor de 12de plaats op de lijst van RAL.
Belgische ondertekening Europees Verdrag.
In 2002 ondertekende België het Europese Verdrag ter erkenning van nationale minderheden en talen. Vlaanderen weigert dit verdrag te ratificeren waardoor het niet uitgevoerd kan worden en de Franstaligen in Voeren niet tot hun recht komen. Wanneer Vlaanderen in deze kwestie last heeft van de macht van het Vlaams Belang, dan moet men toch eens kijken naar hoe Wallonië het extreem rechtse Front
National aanpakt. (zie : de Volkskrant van deze week).
Niet buitengegooid bij RAL.
De bewering van Broers dat RAL mij buitengegooid zou hebben, klopt zeker niet. Na de verkiezingen heb ik mij vrijwillig teruggetrokken om mijn aandacht op Nederlands Limburg te richten en eens van kortbij te bezien hoe men daar wel blij kan zijn met de Europese erkenning van hun Limburgse dialect en tegelijkertijd blijkbaar vindt dat de Franstaligen van Voeren geen fatsoenlijk statuut hoeven. Over deze onderneming meer hieronder.
Kleinschalige tweetalige kulturele projecten.
Vlak na de verkiezingen reikte een Vlaamse politicoloog mij het idee aan om kleinschalige tweetalige kulturele activiteiten in Voeren te gaan organiseren. Dat heb ik geweigerd en de politicoloog heb ik kordaat buitengezet. Wanneer ik dat gedaan zou hebben dan zou Broers naar buitenuit kunnen pronken met deze kleine initiatieven en daarmee tegelijkertijd zeggen: « Kijk eens hoe goed mijn integratiebeleid werkt. Dat nieuwe statuut voor de Franstaligen is dus echt nergens voor nodig. »
Wanneer ik het idee van deze politicoloog gevolgd had, dan zou ik met mijn goeie bedoelingen juist meegewerkt hebben aan het bereiken van het tegendeel van hetgeen ik nodig vind voor Voeren. Maar goed, besturen is vooruit zien. In de zomer van 2005 konden we in de NRC-week-end bijlage lezen dat Broers pronkte met een voetbalwedstrijd tussen leden van de beide taalgroepen om aan te tonen dat zijn integratiebeleid werkt. Ik heb die krant prompt geschreven dat die wedstrijd ooit eens in een ver verleden plaatsvond en wel onder de voorwaarde dat geen enkele politicus zich liet zien.
Onderneming Nederlands Limburg.
In één opzicht heeft die politicoloog wel, voor een tijdje, gelijk gehad. Ik moest volgens hem niet denken dat men mij in Nederland zou nemen voor wie ik ben. Ik had volgens hem m.a.w. het gezag niet om Nederlanders te kunnen overtuigen. Sinds october 2000 ben ik mij dus weer op Nederlands Limburg gaan richten en in 2004 ben ik verhuisd naar Sittard. Ik heb geen moment nagelaten om mijn taalpolitiek standpunt aan de orde te stellen en heb met veel mensen gesproken. In het begin kreeg ik inderdaad nergens een poot aan de grond. Ik moest voortdurend opboksen tegen sterke negatieve beelden die men zich door de jaren heen gevormd had van de, in mijn ogen politiek legitieme, taalstrijd in Voeren. Maar de aanhouder wint, ook in dit geval. Ik ben nu eenmaal, tegen wil en dank, ook een expert geworden in het afbreken van vooroordelen. Tegenwoordig spreek ik vooral mensen die spontaan schande roepen als ik ze vertel dat de verkozen Franstaligen in Voeren niet eens hun eigen taal tijdens de gemeenteraad mogen gebruiken en dus alleen maar via de Gouverneur of de Raad van State hun recht kunnen halen.
Ik schreef vanaf 2000 regelmatig ingezonden brieven in Dagblad de Limburger over de Voerkwestie en zal dat ook blijven doen.
Een artikel op de opiniepagina zat er tot nu toe niet in.
Maar wat niet is, kan nog komen.
Open 12de plaats lijst Retour aux Liberté.
De open 12de plaatst op de lijst van Retour aux Libertés geeft de kiezer een nieuwe optie. Voor het eerst is het nu mogelijk om te stemmen voor een nieuw statuut voor de Franstalige minderheid in Voeren zonder dat daar automatisch ook bestuursmacht voor de groep RAL uit volgt.
RAL weet dat ik beschikbaar ben, als dat nodig is. Mijn engagement is namelijk geen ééndagsvlieg, die je met één tikje naar het hiernamaals verwijst.
Daarbij, de lijsten hoeven voorlopig nog niet vastgesteld te worden. Oktober is nog ver weg. We hebben alle tijd van de wereld. Er kan nog vanalles gebeuren…
Bep Mergelsberg, secretaris PvdA-afdeling Sittard-Geleen.
Et bien oui. Je savais qu’elle allait réagir. Et je savais même ce qu’elle écrirait. Car depuis quelques années déjà elle répète son discours. J’ai des articles contre ma personne. Mais le fait y est: il n’y plus personne qui croit Bep. Malheureusement. Si elle aurait pu un jour se rendre compte que devrait adopter un tout petit peu ses idées, elle aurait été accepté par un bon nombre de gens. Mais, hélas Bep reste Bep. Elle s’enferme dans sa tout d’ivoir. Et se met encore une foix à la disposition de RAL. Ce qui dit assez sur son attitude. Qui ne l’attend pas!
Madame, vous nous rappelez la famille Swinkels et vous vous posez des questions sur leur retour à Maastricht. Et bien, j’ai encore de multiples contacts avec eux. Elle reste contente d’avoir aidé Voerbelangen. Mais, malgré vos mensonges, il n’y a qu’une seule vérité hélas: Teun et Anneke ont dû retouner pour cause de santé. Un peu de respect s.v.p., vous qui faites toujours semblant de bien être informée. Merci.
Ik heb thuis geleerd dat geloven iets is dat je in de kerk doet en dat je voor alle andere zaken in het leven je verstand moet gebruiken.
Ik vind het dan ook niet nodig dat mensen mij geloven. Ik kan alleen maar hopen dat mensen mijn argumenten ter staving van mijn politiek standpunt in de Voerkwestie lezen, dat Huub Broers ook eindelijk eens met argumenten aan politiek gaat doen, dat de burger daarover nadenkt en zichzelf een mening vormt. Dat hij op grond van die mening zijn stem uitbrengt op kandidaten in wiens ideeën hij zich kan vinden. Want dàt is de verantwoordelijkheid van iedere burger in een democratie.
Alle andere redenen om voor een kandidaat te stemmen, zoals daar zijn : die heeft me ooit geholpen met dit of dat ; die vind ik aardig ; die gaat goed gekleed ; die kijkt eerlijk uit z’n ogen ; die is Vlaming of Waal of Nederlander of multicultureel ; die spreekt Nederlands of Frans of beide ; die ‘kalt Plat’ ; die zit bij mij op de voetbal of in die zat bij mij in de klas ; die is familie ; die is homo ; die kan goed debateren ; die is om zijn stem bij mij thuis komen vragen ; die geeft mij een goed gevoel ; die is in het burgerleven directeur of leraar en zal het dus wel weten enz. enz. zijn gevaarlijke redenen omdat je als burger dan gewoon niet weet welke ideeën die kandidaten over bepaalde items hebben. Kandidaten die koersen op dit soort oneigenlijk stemgedrag noemt men tegenwoordig ronduit populisten.
Deze populistische factor sluit Retour aux Libertés totaal uit door de 12de plaats open te houden. Wie een fatsoenlijk statuut voor de Franstalige Voerenaren in het Vlaamse Voeren wil, kan daar eenmalig terecht. De signaalwaarde van deze open 12de plaats zal door de hogere overheden gehoord en als hierboven geduid worden. Want in de Voerense context alleen is het probleem niet op te lossen. Een probleem overigens, waar geen enkele Voerenaar ooit om gevraagd heeft. Hoe meer stemmen voor de open plaats, hoe meer druk de bevolking op de hogere overheden zet, die hun verantwoordelijkheid nu eindelijk maar eens moeten opnemen. De ellende heeft veel te lang geduurd.
Als Broers, burgemeester van Voeren, het de normaalste zaak van de wereld vindt dat Voerenaren omwille van hun gezondheid naar Maastricht verhuizen, dan stel ik mij ernstige vragen bij de gezondheidszorg in Voeren. En dan vraag ik mij meteen ook af waarom hij daar, als verantwoordelijk burgemeester, nog niets aan gedaan heeft. Zelf denk ik dat het met die zorg in Voeren wel in orde is en als die zorg goed is voor de Voerenaren, dan is die toch ook goed voor Mevr. Swinkels ? Of niet? Over respect voor de Voerenaren gesproken ! Maar goed, er is dus een andere reden voor haar vertrek.
Verder twijfel ik aan de woorden van Broers voor wat betreft de evaluatie die mevr. Swinkels zou maken over haar tussenkomst in Voeren totdat ik dat mevr. Swinkels openlijk – met de toevoeging ex-CDA gemeenteraadslid van Maastricht – hoor zeggen. Deze mevrouw heeft bewezen dat ze heel goed voor zichzelf spreken.
De tijd dat men gezagsdragers blind moest vertrouwen, is definitief voorbij. Kom op met uw argumenten voor uw beleid, burgemeester Broers, zodat de kiezer zijn keuze ook op grond van uw ideeën over het statuut voor Franstaligen kan maken.
Of zijn die argumenten misschien net zo a-politiek van aard, als uw reakties ?
Bep Mergelsberg.
Madame Bep sait donc plus que la famille Swinkels elle-même. Faute Bep. Tu te trompes. Ils ont vraiment choisi d’habiter plus proche de leurs enfants et ils me visitent régulièrement à la commune avec les larmes aux yeux. La santé publique est bonne à Fourons, mais parfois elle nécéssite d’autres choses qu’un beau village sans hôpital. Anneke et Teun seront à Fourons le 8 octobre pour me soutenir. Et non, je ne suis pas l’homme politique qui dit toujours oui, qui récolte ses préférences comme elle le décrit. Mais, je suis bien l’homme qui travaille jour et nuit pour sa commune et ses communautés. Et ceci dans leur langue. Que Beo trouve vit son moral de bonnes pensées au lieu de celui de la simple critique par haine.
Door een stadsgenoot werd ik vanmiddag, vriendelijk maar bezorgd, attend gemaakt op de volgende reactie van Huub Broers. Een dergelijke toon is men hier blijkbaar niet gewend van een burgemeester.
Broers zegt dat hij dag en nacht werkt voor zijn gemeente maar dat kan ik van hieruit echt niet controleren. Daarbij werkt hij voor een taalpolitiek standpunt dat ik niet deel, nooit gedeeld heb en nooit zal delen. Dus, wat mij betreft mag hij gerust wat minder hard werken.
Broers schrijft op een Franstalige blog in het Frans en noemt die taal heel hoffelijk ‘uw taal’. Hij meent dus dat hij enkel door Franstaligen gelezen wordt, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Ook Nederlanders lezen deze blog en zij blijken het Frans van Broers goed te kunnen verstaan. Zij weten dat de Franstaligen van Voeren terecht een fatsoenlijk statuut willen en dat dit echt heel iets anders is dan zijn regent-achtige taal-hoffelijkheid.
Second-hand emotions, waarvan ‘haat’ er eentje is, hebben op mij nog nooit vat gehad. Ik ken die emoties wel, zoals ieder mens die kent, maar ze krijgen nooit en te nimmer de status van leidinggevend voor mijn handelen of gedrag. Ik laat mij leiden door mijn scherpzinnig verstand, door mijn sterk karakter, door mijn gevoel voor rechtvaardigheid en de menselijke maat en, last but not least, door mijn ideeën over hoe bijvoorbeeld Voeren ook worden kan. Met mijn onafscheidelijke en levenslustige humor blijft het een plezierige bezigheid…
Midden augustus presenteert Retour aux Libertés haar lijst.
Savoir pour prévoir, meneer Huub Broers.
Bep Mergelsberg.
Gelukkig ben ik geen Übermensch en slechts een dorpsjongen. Het eerste laat ik graag over aan mensen die van zichzelf weten dat ze super verstandig zijn.
Ik ben een mens, meneer Broers. Uw oorlogstaal is ongepast. Ik blijf bij mijn hieronder te lezen standpunt. De materiele armoede waar ik sinds jaren mee te maken heb zal mij niet tot een ander standpunt brengen i.z. de Voerkwestie want als het water mij aan de lippen staat komt er toch wel snel een oplossing. Dus AC op voorwaarde dat ook het Frans en ‘t Plat tijdens de gemeenteraad gesproken en geschreven kan worden.